Różański - Molibden i mangan raz jeszcze

[DajanaG]

Molibden i mangan raz jeszcze

Coraz więcej suplementów i leków mineralno-witaminowych zawiera dodatek molibdenu oraz manganu. Poświęcałem już nieco miejsca tym metalom – biopierwiastkom. Dzisiaj wracam do tematu.

Molibden jest składnikiem enzymów biorących udział w utlenianiu aldehydów, przemianach (katabolizm – rozkład) puryn i pirymidyn oraz przy odtruwaniu (detoksykacja, usuwanie siarczynów z ustroju). Niedobór molibdenu prowadzi do zaburzeń detoksykacji i nagromadzenia siarczków w tkankach, co powoduje w pierwszej kolejności uszkodzenie układu nerwowego i wzroku.

Głównym źródłem molibdenu dla organizmu człowieka są rośliny motylkowe, kapusta czerwona, mięso, jaja i kasza gryczana. Z pożywienia organizm zdrowy może wyzyskać około 30-40% zawartego molibdenu; istnieją doniesienia, że nawet 80%, jest to jednak w praktyce mało realne. Wchłaniany jest głównie w żołądku i jelicie cienkim. We krwi jest związny z krwinkami czerwonymi i białkami. Kumulowany jest w wątrobie, kościach i nerkach. Wydalany z moczem i żółcią.

Objawy niedoboru molibdenu: kurza ślepota, ból głowy, śpiączka, ospałość, zawroty głowy, osłabienie kośćca, tachykardia, przyspieszony oddech, zaburzenia pamięci, utrata orientacji przestrzennej, wypadanie włosów, łamliwość paznokci; spadek poziomu kwasu moczowego we krwi, wzrost poziomu metioniny we krwi. Przeciętna dieta dostarcza molibden w ilości dolnego przedziału zalecanego, dlatego suplementacja jest zalecana.

Mangan jest składnikiem metaloenzymów biorących udział w przemianach pirogronianu w szczawiooctan (składnik karboksylazy pirogronianowej). Składnik dysmutazy ponadtlenkowej i arginazy (do syntezy mocznika). Zapewnia prawidłoe przemiany aminokwasów, cholesterolu i cukrów. Niezbędny do syntezy proteoglikanów tkanki łącznej właściwej, chrzęstnej i kostnej.

Głownym źródłem w diecie manganu są orzechy, czekolada, borówki, rośliny strączkowe, zboża z pełnego przemiału. Niestety z pokarmu jest słabo przyswajalny, jedynie około 5% zawartości w produktach jest wchłaniane. Pobierany jest w jelicie  cienkim. We krwi przenoszony za pomocą albumin i transferyn. Wydalany jest głównie z żółcią. Kumulowany w wątrobie, kościach i nerkach.

Przy niedoborze manganu spada odporność organizmu na infekcje, spada prawidłowy poziom cholesterolu, co prowadzi do zaburzeń w syntezie hormonów. Na skórze pojawia się wysypka łuskowata, wypadają włosy, pękają paznokcie. Mogą wystąpić zmiany zwyrodnieniowe kości i stawów. Osteoporoza ulega nasileniu. Elastyczność i wilgotność skóry spadają. Skóra staje się pomarszczona i sucha z powodu zaburzeń w produkcji kwasu hialuronowego. Niedobór manganu prowadzi do demineralizacji kości i wzrostu stężenie fosforanów oraz wapnia we krwi oraz w moczu. Rozwija się cukrzyca. Pojawiają się zaburzenia pamięci i koncentracji.