Różański -Stipites Dulcamarae = Caules Dulcamarae (słodkogórz) jako zastępnik Sarsaparilla (Smilax).

[DajanaG]

Stipites Dulcamarae = Caules Dulcamarae (słodkogórz) jako zastępnik Sarsaparilla (Smilax).

Psianka słodkogórz – Solanum dulcamara Linne należy do rodziny psiankowatych – Solanaceae. Opisywałem tę roślinę https://rozanski.li/?p=1280, jednak dzisiaj wspomnę ją jeszcze raz bowiem z jednej strony jest ziołem silnym w działaniu, zarazem niebezpiecznym przy przedawkowaniu, z drugiej jednak zgodnie z zaleceniami doskonałego lekarza dra F.J. Cazin’a (1868 r., s. 401-407) może zastąpić Sarsaparilla (Smilax). Zważywszy, że psianka słodkogórz jest rośliną krajową, możliwą do uprawy możemy ja stosować w leczeniu boreliozy, chorób reumatycznych, chorób autoimmunologicznych, w tym łuszczycy, ziarnicy, czy wyprysków (eczema).

Trzeba trzymać się ściśle dawek, bowiem ta roślina naprawdę może zaszkodzić przy przedawkowaniu (hemoliza, uszkodzenie nerek, drgawki, wymioty, biegunka, podrażnienie przewodu pokarmowego). Należy do ziół silnie “czyszczących krew” (depurativum), przeciwzapalnych, napotnych, przeciwgorączkowych, antyalergicznych, moczopędnych, przeciwobrzękowych, wykrztuśnych, mukolitycznych, sekretolitycznych. Psiankę słodkogórz warto łączyć z kłączem turzycy, perzu, zielem kurdybanka, paprotką słodką, z korzeniem łopianu, wilżyny, zielem lub kłączami pokrzywy w terapiach moczopędnych i odtruwających.

Cazin, a za nim prof. J. Muszyński i prof. S. Schilling-Siengalewicz (1938 r.) polecają dawkę 8 g Stipites Dulcamarae na 300 ml wody (odwar) przy wykwitach skórnych i jako depurativum. Ja proponuje mniejsze dawki: https://rozanski.li/?p=277

Rp. Stipitum Dulcamarae 10,0

Radicis Bardanae 20,0 (łopianu korzeń)

Radicis Oninidis 20,0 (wilżyny korzeń)

Aquae 50,0

Sacchari 30,0

M.f. decoct. S. Po 2 łyżki stołowe 3 razy dziennie.

Ze swojej strony polecam wyżej wymienione zioła zalać 2 szklankami wody, gotować 5-10 minut, przecedzić. Pić jak wyżej, ewentualnie z dodatkiem miodu.

Autor mieszanki miał na myśli 50,0 (50 g) wody po wygotowaniu surowców i odparowaniu, bowiem nie jest możliwe gotowanie 50 g ziół w 50 g wody! Dopiero te ostatecznie uzyskane 50 g odwaru można zmieszać z 30 g sacharozy uzyskując syrop o działaniu moczopędnym i “czyszczącym krew” oraz wykrztuśnym.