Różański -Wełnianka (Wollgras, Cottongrass) – Eriophorum w ziołolecznictwie praktycznym.

[DajanaG]

Wełnianka (Wollgras, Cottongrass) – Eriophorum w ziołolecznictwie praktycznym.

Rodzaj wełnianka (niem. Wollgras, fr. Linaigrette, ital Pennacchi, retorom. Minalva) – Eriophorum należy do rodziny turzycowatych – Cyperaceae.

Na torfowiskach i podmokłych łąkach w Polsce można spotkać wełniankę pochwowatą (pujki) – Eriophorum vaginatum Linne, wełniankę wąskolistną – Eriophorum angustifolium Honck = Eriophorum polystachyum Linne, wełniankę delikatną – Eriophorum gracile Koch ex Roth i wełniankę szerokolistną – Eriophorum latifolium Hoppe. Polecam do uprawy.

W Szwajcarii rozpowszechnione są: Eriophorum anhustifolium Honck., Eriophorum latifolium Hoppe, Eriophorum scheuchzeri Hoppe, Eriophorum vaginatum L. i rzadko występująca Eriophorum gracile Koch ex Roth.

Wełnianki wytwarzają okwiat złożony z licznych szczecinek, wydłużających się w okresie owocowania w gęsty pęk długich wełnisto-jedwabistych włosków. Z daleka wyglądają więc jak pokryte rozwianymi pęczkami waty.

Surowcem jest ziele wraz z kwiatami i owocami – Herba Eriophori. Należy je suszyć w temp. pokojowej. Wełnianki kwitną od kwietnia do maja. Od maja do czerwca najlepiej przeprowadzać zbiory surowca.

Surowiec zawiera flawonoidy (kwercetyna, kempferol), glukany (polisacharyd), galaktany (polimery galaktozy), ksylany (polimery ksylozy) w owocach – 28-32%, poliuronidy (pektyny), śluzy, lipoidy (6-9%), woski, krzemionkę. Celulozy w owocach jest około 40%.

W 2005 r. w Laboratorium Farmakognozji i Fitochemii Uniwersytetu w Genewie naukowcy wyizolowali z Eriophorum scheuchzeri flawonoidy o właściwościach antyoksydacyjnych, przeciwbakteryjnych i fungistatycznych.

Wełnianka dzięki obecności polisacharydów działa prebiotycznie. Łagodzi nieżyty przewodu pokarmowego, zmniejsza wchłanianie cholesterolu i cukru z jelit do krwi. Zażywana w postaci sproszkowanej (1-2 łyżeczki dziennie) jest źródłem wielocukrów, krzemionki i lipidów regulujących pasaż treści pokarmowej. Zapobiega zaparciom,usprawnia przesuwanie masy kałowej, redukuje ilość wytwarzanych amin biogennych i siarkowodoru w jelicie grubym. Krzemionka, flawonoidy i polisacharydy pobudzają wzrost i aktywność warstwy siateczkowo-śródbłonkowej jelit, stymulują system odpornościowy GALT, przez co zmniejszają ryzyko inwazji mikroorganizmów przez nabłonki jelit. Wyciągi wodne (odwar) z wełnianki sprzyja gojeniu owrzodzeń przewodu pokarmowego. Zmniejsza wysięki i stany zapalne błon śluzowych jelit. Surowiec zaparzony w wodzie i zastosowany zewnętrznie nadaje się do opatrywania trudno gojących sie ran. Wierzchołki pędów z “wacikami” wełnianki ścinać, a następnie zalać wodą, zagotować i po ostudzeniu nakładać na wypryski, owrzodzenia, rany i odleżyny, pozostawić do wyschnięcia (tak samo używać surowiec wysuszony). Wełnianka to swoistego rodzaju naturalny materiał opatrunkowy, o działaniu zmniejszającym krwawienie (za sprawą pektyn, polifenoli, krzemionki i ksylanów), przeciwzapalnym, przeciwdrobnoustrojowym i przeciwwysiękowym.

Dawki: doustnie 1-2 łyżeczki surowca zmielonego 1-2 razy dziennie, najlepiej na czczo, dobrze popić. Jako środek obniżający poziom cukru i cholesterolu we krwi, wspomagający odchudzanie, gojący owrzodzenia – 1 łyżeczka surowca 2 razy dziennie przez 2-3 miesiące.

Odwar: 1-2 łyżki surowca gotować 10 minut w 1 szklance wody, odstawić na 30 minut, przecedzić. Pić 2 razy dziennie po 1/2 szklanki. Nadaje się do okładów na oczy zmęczone, przy stanach zapalnych, obrzęku powiek, stanach wysiękowych w pobliżu naczyniówki i siatkówki, po urazach mechanicznych okłady 20-30-minutowe 1-2 razy dziennie). Odwarem przemywać skórę zwiotczałą, zapalenie zmienioną, z trądzikiem, podrażnioną, suchą. Odwarem okładać oparzenia, wypryski, nadżerki skórne, otarcia.

Przy świądzie odbytu, hemoroidach – lewatywy z odwaru. Przy świądzie sromu – irygacje, nasiadówki. Przy zapaleniu piersi – okłady z równoczesnym piciem odwaru. Odwar z wełnianki daje dobre wyniki przy zespole jelita nadwrażliwego. W razie kandydozy narządów płciowych i przy zasadowym odczynie śluzu z pochwy, np. po antybiotykoterapii -  stosować płukanki i nasiadówki z odwaru wełniankowego, po 2 godzinach – probiotyk dopochwowo.Do schłodzonego odwaru wełniankowego jako płukanki warto dodać dodatkowo Azucalen (albo nalewka nagietkowa + nalewka z rumianku lub krwawnika 1:1) – ok. 5 ml na 0,5 l odwaru.

Wełniankę można używać przy rewitalizacji symbiotycznej mikroflory przewodu pokarmowego i podczas zwalczania drożdżycy jelit. Wtedy równocześnie stosować probiotyk (np. Lakcid). Ważny jest czas stosowania obu preparatów. Na czczo stosować wełniankę w postaci sproszkowanej. Po 2-4 godzinach od zażycia wełnianki przyjąć probiotyk z żywymi kulturami bakterii, najlepiej rozmieszane z inuliną w proszku z dodatkiem schłodzonego mleka zwierzęcego lub ryżowego/sojowego.