Czyr

[Mariusz]

Czyr brzozowy.

Wzrastające zainteresowanie brzozą,a właściwie trzema jej gatunkami(brodawkowatą,omszoną i białą),wiąże się m.in. z wykryciem szerokich właściwości leczniczych pasożytującego na tym drzewie grzyba,popularnie,ale mylnie zwanego hubą.W nauce nosi on nazwę włóknouszka ukośnego.

Narośl ta,czyli czyr występuje na różnych gatunkach drzew,m.in. na modrzewiu,na lipie,olsze,dębie,klonie.Stwierdzono jednak iz najsilniejsze działanie lecznicze ma czyr brzozowy,szczególnie odchodzący z drzew rosnących na torfowiskach.Brzoza zawiera cenne saponiny(2 procent),taniny,flawonoglikozydy w szczególności hiperozydy,myrecytynę,galaktozyd,betulinol,garbniki,olejki lotne,sole mineralne oraz inne substancje jeszcze nie do końca zidentyfikowane – więc te same składniki zawiera także pasożyt żywiący się pokarmem czerpanym z drzewa.

Czyr osiąga ciężar 2 kg,w wyjątkowych wypadkach 5 kg.Ma powierzchnię chropowatą,może być różnej barwy – od ciemnej,przez brązową do bardzo jasnej.Bardzo twardy po wysuszeniu.Czyr doprowadza z biegiem czasu do obumierania drzewa,jednak najwyższe właściwości lecznicze zachowuje narośl zebrana z drzew żywych.W medycynie ludowej wyciągi z czyra były stosowane do leczenia chorób żołądka,wątroby,śledziony,nerek,pęcherza moczowego,złośliwych guzów i obrzęków.

Do leczenia stosuje się odwary z czyra suszonego na świeżym powietrzu lub przy ciepłym piecu w temperaturze do 60 stopni C.Wysuszony surowiec miele się np. w młynku elektrycznym na proszek.Pół łyżki białego i tyle samo czarnego czyra zalewa się 3/4 szklankami przegotowanej wody na noc,rano podgrzewa się do wrzenia i ostudzony macerat łyżkami podaje choremu w ciągu dnia.

Lecznicze właściwości czyra były sprawdzane w klinikach wielu krajów,gdzie stosowano ekstrakty do leczenia choroby wrzodowej,nieżytów żołądka oraz nowotworów złośliwych.Uczona z Białoruskiej Akademii Nauk, Nikołajewa,której wyniki badań nad czyrem brzozowym publikowała prasa radziecka w latach sześćdziesiątych,zaleca zemleć 100 g  huby na proszek.Dwie łyżeczki tego proszku na pół szklanki ciepłej,przegotowanej wody,nastawić na noc do naciągniecia.Rano zagotować i pić trzy razy dziennie po łyżce.Francuski uczony Kars,nazwał lecznicza substancję czyra betolinus.Zawiera ona kwas poliporowy o silnym działaniu przeciwzapalnym i przeciwnowotworowym,nie słabszym niż kortyzon.Kars leczył czyrem guzy schorzałej błony śluzowej jamy ustnej.Nikołajewa te substancję leczniczą nazywa funginami.

Czyr stosuje się w homeopatii jako lek w postaci nalewki i ekstratu w chorobie wrzodowej żołądka.

W literaturze zielarskiej można spotkać informacje,ze wyciągi z czyra wzmacniają mechanizmy obronne organizmu osłabionego przez chorobę nowotworową.U chorych z nowotworem ,leczonych wyciągami stwierdzono poprawę stanu ogólnego,obrazu morfologicznego krwi,poprawę łaknienia,przybieranie na wadze.Równie korzystne rezultaty osiąga się w leczeniu wyciągami z czyra chorych białaczkowych.Długotrwałe podawanie wyciągu wpływa na przedłużenie życia ludziom z zaawansowaną choroba nowotworową.Opisano wiele przypadków wyraźnego zahamowania wzrostu tkanki nowotworowej oraz zmniejszenie skłonności do jej przerzutów.

Wielu autorów twierdzi,ze czyr działa regulująco na procesy metaboliczne ustroju.Zalecają oni przyjmować dwa razy dziennie po odrobinie(na końcu noża) proszku z czyra jako środek w leczeniu raka żołądka i płuc oraz w leczeniu chorób żołądkowo – jelitowych.

/autor:drJ.Górnicka