Sposób dobrania diety

[Mariusz]

Organizm człowieka widziany oczyma lekarza.cz.5.

W moim gabinecie codziennie pojawiają się pacjenci reprezentujący wszystkie możliwe typy fizyczne i charakterologiczne.Wygląd zewnętrzny nowego pacjenta dostarcza doświadczonemu lekarzowi licznych wskazówek na temat jego stanu zdrowia,zanim jeszcze zdąży otworzyć usta.Każdy z nas ma w sobie coś bardzo trudnego do określenia,co odróżnia go od innych.Odnosi się to również do cech biochemicznych organizmu.

Lekarze zawsze dążyli do opracowania metody klasyfikacji pacjentów,mającej ułatwić im leczenie.Często spotyka się przeciążonych pracą specjalistów wręczających osobom cierpiącym na nadwagę powielone wcześniej w wielu egzemplarzach zalecenia dotyczące diety,chociaż zdają oni sobie doskonale sprawę z tego,ze każdy pacjent jest odrębnym przypadkiem.

Zdarza się,że moi koledzy po fachu,usłyszawszy,że leczę różne choroby dietą,zwracają się do mnie:”Proszę wskazać mi,jaka dietę stosuje pan w przypadku migreny”,”Dowiedziałem się,ze opracował pan skuteczną dietę zwalczającą artretyzm.Czy mógłby pan mi ją przesłać?”,”Co przepisuje pan cukrzykom,aby umożliwić im odstawienie insuliny?”.”Jakie pożywienie zaleca pan w przypadku wrzodu,nadciśnienia,nowotworu…?”.

Odpowiadam zawsze w ten sam sposób:”Nie ma uniwersalnej diety – którą można by powielić i rozprowadzić wśród pacjentów – skutecznej w walce z tą czy inna chorobą.Muszę zobaczyć pacjenta i zbadać go.Dopiero wtedy mogę zalecić mu właściwy sposób odżywiania”.Dieta odpowiednia dla każdego opiera się w równie małym stopniu na wiedzy naukowej jak niektóre sprzedawane po bardzo wysokich cenach produkty dietetyczne o cudownych właściwościach opiewanych przez reklamy.

Dlatego też to,o czym piszę,ma charakter ogólny.Nie znajdziecie tu gotowego przepisu na wyzdrowienie.Wszystkie proponowane sposoby postępowania,diety,zalecenia muszą pozostawać na pewnym poziomie ogólnym.Nie można wykonywać zawodu lekarza z książką w reku,należy wnikliwie badać chorego i korzystać z wyników laboratoryjnych.Dopiero po wykonaniu tych czynności mogę wypowiedzieć się,czy jego organizm uległ zatruciu.Jeśli tak się stało,zalecam specjalna dietę,aby oczyścić organizm.Gdy wyeliminowane zostaną substancje toksyczne,przystępuję do odbudowywania uszkodzonych struktur.Metoda,którą wybieram,zależy od stopnia zatrucia i ogólnego stanu zdrowia pacjenta.Aby go wyleczyć,muszę zbadać jego szczególny przypadek,zorientować się,na jakie bodźce nie reaguje,zrozumieć jego obecne i wcześniejsze życie.Każdy chory wymaga indywidualnego potraktowania.Nie mogę,tak jak to robią niektórzy sprzedawcy konfekcji,dopasować tego samego ubrania na osoby o odmiennej budowie.

Istnieją tysiące słów,a wszystkie zapisane za pomocą tych samych 26 liter alfabetu.Również białka w organizmie człowieka mogą zawierać tysiące różnych zestawień aminokwasów.Tak więc białka poszczególnych ludzi nie są do siebie podobne.Ponadto na każdy organizm wywierają wpływ przebyte choroby,zażywane leki,prawa dziedziczności i wiele innych czynników.Wszystko to sprawia,że jednostki w różny sposób reagują na choroby,leki i zalecane diety.Indywidualny charakter choroby powoduje,ze nie jest możliwe napisanie książki podającej przepisy na wyzdrowienie.Znaleźli się jednak lekarze,którzy takie książki napisali.Większość z nich nie umiała wyjść poza własne doświadczenie.Oto pewien doktor,który odzyskał zdrowie dzięki kuracji marchewkowej,sadzi,że zbawi świat,podnosząc marchew do rangi instytucji.

Niegdyś lekarze stosowali klasyfikację,której podstawowym kryterium był wygląd zewnętrzny(chudzi – grubi) lub temperament (cholerycy – flegmatycy).Hipokrates dzielił ludzi w zależności od ich krwi,temperamentu i koloru żółci,zalecał ponadto swym uczniom,by zwracali uwagę na budowę ciała,kiedy stawiają diagnozę.

Nową metodę klasyfikacji istot ludzkich zawdzięczamy nauce nie mającej długich tradycji – endokrynologii.Dopiero w XX wieku gruczoły dokrewne odsłoniły nam część swoich tajemnic.A ponieważ wydzieliny tych gruczołów ,hormony,określają typ fizyczny i neurologiczny człowieka,wydaje się naturalną i logiczną konsekwencją fakt,ze to własnie endokrynologia stwarza najlepsze możliwości opracowania klasyfikacji.

Aby ułatwić diagnozę i leczenie chorób,endokrynolodzy wprowadzili podział ludzi na trzy podstawowe typy:nadnerczowy,tarczycowy,przysadkowy.

Typ nadnerczowy

Źródłem większości informacji dotyczących cech charakterystycznych typu nadnerczowego są:pacjenci cierpiący na chorobę Addisona,zwierzęta i ludzie,którym usunięto nadnercza,selektywna hodowla zwierząt,chorzy z guzami nadnerczy.Wśród zwierząt hodowanych specjalnie w celu zwiększenia wydajności nadnerczy koń pociągowy,byk i buldog stanowią przykłady wydające się potwierdzać obserwacje związane z ludźmi.

Analiza porównawcza wyglądu zewnętrznego i budowy anatomicznej osób należących do typu nadnerczowego kładzie nacisk na następujące cechy wspólne:

Uwłosienie: na głowie – geste,często kręcone;na ciele – bujne,geste.O takim człowieku mówi się niekiedy “owłosiony jak małpa”.

Rysy twarzy: grubo ciosane,ciężkie.

Oczy: teczówki o wyraźnym zabarwieniu,ciemnoniebieskie,piwne lub czarne;nieduże źrenice,reagujące błyskawicznie.

Czoło: niskie,ściśle ograniczone włosami.

Nos: wydatny,o duzych nozdrzach.

Wargi: pełne,lekko negroidalne,o żywej barwie.

Zęby: duże – zwłaszcza kły – żółtawe,twarde,odporne na próchnicę.Pełne,zaokrąglone łuki zębowe.

Język: gruby,duży i bez nalotów.Duże brodawki.

Podniebienie: nisko sklepione.

Czaszka: szerokie skronie,silna,masywna i często wydatna żuchwa.

Uszy: gruba,długa i szeroka małżowina uszna.

Skóra: gruba,sucha i ciepła.

Szyja: gruba i krótka,tzw. “bycza”.

Klatka piersiowa: szeroka i obszerna,a w niej duże serce i płuca.

Narządy płciowe: dużych rozmiarów.

Kończyny: krótkie i grube palce u nóg i rak,krótkie i grube paznokcie,prawie niewidoczne obłączki naskórkowe.

Siła fizyczna typu nadnerczowego,wydaje się niewyczerpana,jak również odzew współczulnego układu nerwowego,wynikający z doskonałego utleniania fosforu w tkance nerwowej.Utlenianie węgla w mięśniach powoduje wytwarzanie dużej ilości ciepła.Ponieważ zaś trawienie i eliminacja substancji toksycznych zależą w znacznej mierze od procesu utleniania zachodzącego w wątrobie i jelitach,osoba typu nadnerczowego,w której organizmie utlenianie przebiega bez zakłóceń,nie ma zazwyczaj problemów z trawieniem.Może się szczycić – i często to robi – ze jada wszystko.Kwas moczowy jest w pełni neutralizowany w wątrobie,tak że nie gromadzi się we krwi i nie stwierdza się jego obecności w moczu.

Dobrze rozwinięte mięśnie szkieletowe charakteryzują się znakomitym napięciem.Osoba należąca do typu nadnerczowego nie zna praktycznie uczucia zmęczenia.Bezbłędna praca mięśni nie podlegających woli zapewnia szybki i pełny ruch robaczkowy jelit umożliwiający kilka wypróżnień dziennie.Własności te zostały potwierdzone w trakcie badań radiologicznych i płukania żołądka.W przypadku kobiety typu nadnerczowego poród przebiega szybko.

Charakterystyczne są też cechy krwi.Obserwuje się lekka tendencję do poliglobulii(wzrost liczby krwinek czerwonych).Krew ma piękne czerwone zabarwienie,szybko krzepnie.Nie ma powodu obawiać się groźnego w skutkach krwotoku.Znakomita odporność na zakażenia bakteryjne zapewnią skuteczną obronę przed chorobami zakaźnymi,w tym także wenerycznymi.Opad krwinek czerwonych osiąga wartości poniżej normy.

Osoba typu nadnerczowego jest flegmatyczna,nie unosi się gniewem,ma pozytywne nastawienie do świata,nie cierpi na bezsenność.Odchodzi,kiedy zanosi się na kłótnię.Otacza ją szeroki krąg przyjaciół,gdyż ma gorące serce i wzbudza życzliwą sympatie.

Doskonałe krążenie sprawia,że jej ręce są ciepłe,maja często własności uzdrawiające,dlatego tez może być świetnym masażystą lub bioenergoterapeutą.Taka osoba typu nadnerczowego o ciepłych rękach i gorącym sercu mogłaby być znakomitym lekarzem,niestety często brakuje jej zdolności i inteligencji,by sprostać studiom medycznym.Niekiedy,jeśli odczuwa taka potrzebę,zajmuje się sporadycznie uzdrawianiem innych.Kiedy pozwalają jej na to możliwości intelektualne,ma szansę osiągnąć sukces jako lekarz.

/autor: dr Henry G.Bieler

 

 

[Mariusz]

Organizm człowieka widziany oczyma lekarza.cz.6.

Typ tarczycowy

Analiza wyglądu zewnętrznego i budowy anatomicznej osoby należącej do typu tarczycowego uwypukla następujące cechy charakterystyczne:

Uwłosienie: na głowie:delikatne i jedwabiste;na ciele niewielkie i mało widoczne.

Rysy twarzy: delikatne,drobne,subtelnie ukształtowane,zazwyczaj bardzo piękne.

Oczy: duże,często lekko wypukłe.

Zęby: drobne,ciasno przylegające do siebie,perłowobiałe,nieodporne na próchnicę.Sklepienie w kształcie litery V raczej niż zaokrąglone.

Język: długi i wąski,o delikatnych i wrażliwych brodawkach.

Szyja: pełna wdzięku,długa i wysmukła.

Klatka piersiowa: długa i wąska.Serce mniejsze niż u większości ludzi.Ładnie ukształtowane piersi u kobiety.

Brzuch: długi i szczupły.

Narządy płciowe: średnich rozmiarów.Ich zwiększona wrażliwość równoważy ten niedostatek.

Kończyny: pełne wdzięku ręce,delikatnie ukształtowane dłonie,ładne palce.

Najwyraźniejszą cechą charakterystyczną osoby należącej do typu tarczycowego jest jej nerwowość,stałe napięcie,niemal nadwrażliwość.To “koń wyścigowy”,tak jak typ nadnerczowy ma w sobie coś z “konia pociągowego”.Szczupła,giętka,ciągle w ruchu,ciągle czujna,czekająca okazji,osoba typu tarczycowego ma silnie rozwinięte zmysły.Jej tętno bardzo często przekracza 72 uderzeń na minutę,a najmniejszy wstrząs emocjonalny wywołuje przyspieszone bicie serca.

Wraz z przyspieszeniem tętna wzmaga się wydzielanie ślinianek i gruczołów jelitowych.Wątroba szybciej usuwa cukier z krwi i jeśli trzustka,która kontroluje poziom cukru we krwi,nie jest w pełni sprawna,pojawia się cukrzyca(obecność cukru w moczu).Na skutek przyspieszonego metabolizmu organizm dosłownie spala się i traci część swej substancji.Szczególnie interesująca u osoby typu tarczycowego jest praca umysłu.Natłok kłębiących się jednocześnie myśli znacznie utrudnia koncentrację.Osoba taka często jest zmęczona,niezadowolona ze swych bliskich,domu,przyjaciół i pracy.

Jak już wspominaliśmy,nadnercza decydują o tym,czy następuje utlenianie biologiczne,czy też nie.Natomiast jego szybkość i intensywność określa tarczyca.

Kobiety z grupy tarczycowej,u których zwłaszcza zaobserwowano wzmożoną aktywność gruczołu,mają skrócony cykl miesiączkowy,niekiedy nawet do 14 dni.Również ciąża trwa krócej;270 lub mniej dni.Ich dzieci rodzą się małe i szczupłe,ale zazwyczaj silne i odporne.Tarczyca reguluje napływ kobiecego pokarmu i często drobne,delikatne,nerwowe kobiety mają go pod dostatkiem.

Osoby typu tarczycowego cierpią zazwyczaj na bezsenność,a kiedy udaje się im usnąć,mają zazwyczaj meczące sny.Budzą się jednak wcześnie,wypoczęte,rześkie,gotowe podjąć wyzwanie kolejnego dnia.Ich doznania seksualne są bardzo silne.Szybko osiągają orgazm,mogą go powtarzać wielokrotnie,przeżywając bardzo intensywnie.

Typ przysadkowy

Głowa: duża,często w kształcie kopuły,często wypukła kość czołowa,często dłuższa niż zazwyczaj górna warga.

Usta: często dłuższa niż zazwyczaj górna warga.

Zęby: zwykle duże,zwłaszcza siekacze.

Stawy: wszystkie stawy są luźne.Dość często zdarzają się kabłąkowate nogi i płaskie stopy.

Kończyny: długie ręce i nogi,zazwyczaj wysoki wzrost.Długie i szczupłe palce u rąk,z wyraźnie widocznymi obłączkami naskórkowymi paznokci.

Lista cech charakterystycznych typu przysadkowego jest znacznie krótsza od dwóch poprzednich,gdyż badania w tej dziedzinie są o wiele mniej zaawansowane.Choć należy traktować niektóre wnioski jako hipotetyczne,uważa się zazwyczaj,ze nadmierne wydzielanie płata przedniego przysadki powoduje gigantyzm,natomiast brak wydzielania tego płata – karłowatość.

Powiększając się przysadka może uciskać na kości czaszki,wywołując różnego typu migreny.Nacisk ten może być również skierowany na miejsca przecięcia się nerwów wzrokowych za gałkami ocznymi,co prowadzi do zaburzeń wzroku,a nawet całkowitej ślepoty.Uzasadnione wydaje się też przypuszczenie,ze nagły obrzęk przysadki,mającej zbyt mało miejsca miedzy kośćmi zdeformowanymi przez krzywicę,może wywołać drgawki charakterystyczne dla epilepsji.Niewiele natomiast jeszcze wiemy o wpływie przysadki na wyższe funkcje mózgu.Przyjmuje się,że osoba typu przysadkowego ma wiele przymiotów ducha – intuicję,zdolności twórcze,talent poetycki,artystyczny temperament – a jej popęd płciowy jest silnie rozwinięty.

Jeśli przeczytawszy ten rozdział ktoś będzie próbował zaklasyfikować się do jednej z omówionych przeze mnie grup,najprawdopodobniej stwierdzi,ze nie należy w pełni do żadnej z nich.Większość ludzi stanowi połączenie cech tych trzech podstawowych typów.Zawsze jednak jeden z nich ma znaczenie dominujące, i to on własnie stanowi klucz do rozwiązania zagadki naszych zachowań,wyglądu,umysłowości.

A oto metoda umożliwiająca określenie dominującego gruczołu w organizmie.Jeśli przyjmiemy,że normalnie funkcjonujący gruczoł ma wartość 100,układ dla osoby całkowicie normalnej przedstawia się następująco:

Przysadka   100

Tarczyca      100

Nadnercza   100

Typ przysadkowy jednak odznacza się zawsze niedostatecznym działaniem jednego z dwóch pozostałych gruczołów,a więc zestawienie może wyglądać na przykład tak:

Przysadka   150

Tarczyca        50

Nadnercza   100

Jest to układ charakterystyczny dla leniwego marzyciela,o niezbyt rozwiniętym zmyśle praktycznym.Jeśli zaobserwujemy przypadek:

Przysadka 150

Tarczyca    100

Nadnercza    50

mamy do czynienia z jednostka genialną.Z powodu niewystarczającej czynności nadnerczy osoba ta odczuwa stałą potrzebę stymulowania tego gruczołu poprzez nadużywanie środków pobudzających,takich jak: mięso,kawa,herbata,przyprawy,alkohol,a nawet leki.Kiedy zdoła pobudzić nadnercza do pełnego działania,również przysadka i tarczyca wzmagają aktywność.Układ przedstawia się wówczas następująco:

Przysadka  200

Tarczyca     150

Nadnercza  100

W takim stanie człowiek ten będzie odczuwał nieprzepartą chęć zabrania się do pracy i stworzenia arcydzieła,którym może być – i czeto tak własnie było – symfonia,poemat,obraz,rzeźba czy powieść.Po okresie pobudzenia następuje nieuchronnie załamanie,czyniące go niezdolnym do jakiegokolwiek aktu twórczego.Gdyby jednak nie pojawiały się okresy depresji,a natchnienie twórcze nie słabło,wcześniej czy później nadnercza wyczerpałyby się całkowicie,powodując tragiczną przedwczesną śmierć.

/autor: dr Henry G.Bieler

 

Czy wiecie,ze:Ludzie szantażujący nas emocjonalnie wiedzą,że dobrze jest odwołać się do naszego lęku,poczucia obowiązku,poczucia winy.Stosują przy tym różne taktyki i wyszukane narzędzia.Od zachwalania własnego charakteru i deprecjonowania naszego,po uciekanie w chorobę lub wmawianie choroby nam.