Serce

[Mariusz]

Wybrane preparaty roślinne w leczeniu arytmii serca (Antiarrhythmica).

Jednym z najstarszych leków antyarytmicznych jest chinidyna (quinidine, chinidinum). Chinidyna występuje w korze chinowej Cortex Chinae i stanowi prawoskrętny izomer chininy. Zwalnia przewodzenie w obrębie przedsionków i obwodowych włókien Purkinjego. W dużych dawkach zwalnia przewodzenie w węźle przedsionkowo-komorowym. Czysta chinidyna podawana jest obecnie doustnie w leczeniu nadkomorowych i komorowych zaburzeń rytmu serca. W terapii nawracających napadów migotania i trzepotania przedsionków i częstoskurczu nadkomorowego. Potęguje działanie przeciwzakrzepowe pochodnych kumaryny, dlatego należy o tym pamiętać przy równoczesnym stosowaniu surowców kumarynowych, jak i dikumarolu otrzymywanego syntetycznie lub biotechnologicznie. Wzmaga działanie glikozydów kardenolidowych. Zmniejsza aktywność leków cholinergicznych. Przenika do mleka w laktacji. U co 2 pacjenta wywołuje dolegliwości ze strony układu pokarmowego, szczególnie wtedy, gdy podawana jest w dawce górnej. Lepiej jest podawać lek po jedzeniu, lub w trakcie posiłku. Dawki terapeutyczne wynoszą 200 mg co 6 h, przez 6 dni, najczęściej nie przekracza się dozy 1,2 g/24 h. Dawka podtrzymująca 200 mg 2-3 razy dziennie. W lecznictwie jest stosowana w postaci siarczanu (Chinidinum sulfuricum). W dawnej medycynie podobne zastosowanie w leczeniu arytmii miała chinina, nalewka chinowa oraz sproszkowana kora chinowa.

Rośliny zawierające alkaloidy izochinolinowe: sangwinaryna, koptyzyna, protopina, allokryptopina, chelerytryna, chelidonina, działają spazmolitycznie i antyarytmicznie; poszerzają naczynia wieńcowe, zapobiegając dusznicy bolesnej. Do takich roślin należą:

– obrzan sercolistny – Macleaya cordata, który znalazł zastosowanie w produkcji zwierzęcej jako substytut antybiotykowych stymulatorów wzrostu. Hamuje dekarboksylację aminokwasów cyklicznych w jelicie grubym. Działa żółciopędnie, rozkurczowo i żółciotwórczo. Pochodzi z Azji (Japonia, Chiny).

– krwica kanadyjska – Sanguinaria canadensis L. – roślina z Ameryki Północnej, stosowana w tamtejszej fitoterapii nieżytów układu oddechowego, zmian nowotworowych skóry i chorób pęcherzyka żółciowego. Hamuje powstawanie płytki nazębnej, dlatego ekstrakty dodawano niegdyś do wielu past i płynów do płukania jamy ustnej

– glistnik jaskółcze ziele – Chelidonium majus L., znany i skuteczny środek w leczeniu zastojów żółci, kolek żółciowych i nerkowych; alkaloidy są używane w produkcji leków cytotoksycznych i onkostatycznych. Typowy środek uspokajający, przeciwnerwicowy, rozkurczowy, żółciopędny i żółciotwórczy. Działa też przeciwbólowo i przeciwkaszlowo, podobnie jak kodeina. Roślina krajowa. Stosowana w formie naparu Infusum Chelidonii (1 łyżeczka na 1 szklankę wrzącej wody, pić po 50-100 ml 2-3 razy dziennie) i nalewki – Tinctura Chelidonii 1:3 lub 1:5 – 2-3 razy dziennie po 3-5 ml.

Patrz również: https://rozanski.li/?p=297, https://rozanski.li/?p=212; https://rozanski.li/?p=892