Catalpa jako naturalna alternatywa dla hormonów sterydowych kory nadnerczy i niesterydowych leków przeciwzapalnych.

[kamilos]

W leczeniu chorób autoimmunologicznych można stosować rośliny. Często stanowią one naturalną alternatywę dla hormonów sterydowych.
Catalpa, czyli surmia należy do rodziny bignoniowatych – Bignoniaceae.  Pochodzą z Ameryki Północnej i Azji. W Polsce sadzone. Do celów leczniczych nadaje się surmia zwyczajna – Catalpa bignonioides Walter (=Catalpa syringaefolia Sims., Catalpa cordifolia Moench) i surmia jajolistna – Catalpa ovata G. Don.
Katalpa zwyczajna jest drzewem dorastającym do 15 m wys. Wytwarza krótki pień i szeroką zaokrągloną koronę. Liście długości 10-20 cm sercowato-jajowate, nagie, długo zaostrzone, czasem z 1-2 małymi klapami. Dolna powierzchnia liści, szczególnie na nerwacji owłosiona. Liście przy roztarciu silnie pachną. Kwiaty długości i szerokości 5-6 cm, białe, z żółtymi smugami wewnątrz i purpurowymi plamkami. Kwiatostany długości 15-20 cm. Kwitnie od czerwca do lipca. Łuszczyny długości 20-40 cm, szerokości 6-8 mm.
Katalpa jajolistna dorasta najczęściej do 10 m wys. i ma rozłożyste konary. Liście długości 10-25 cm, szeroko-sercowato-jajowate, nagle zaostrzone, całobrzegie lub płytko 3-5-klapowane, dolna strona prawie naga lub owłosiona na wiązkach przewodzących.
W kątach wiązek ciemne plamki. Kwiaty żółtobiałe, wewnątrz pomarańczowo pręgowane z fioletowymi plamkami, 2,5 cm szer. Kwiatostany do 25 cm długości. Kwitnie w lipcu. Łuszczyny długości do 20-30 cm, szerokości 8 mm. Pochodzi z Chin.

 

 

Katalpa zwyczajna jest drzewem dorastającym do 15 m wys. Wytwarza krótki pień i szeroką zaokrągloną koronę. Liście długości 10-20 cm sercowato-jajowate, nagie, długo zaostrzone, czasem z 1-2 małymi klapami. Dolna powierzchnia liści, szczególnie na nerwacji owłosiona. Liście przy roztarciu silnie pachną. Kwiaty długości i szerokości 5-6 cm, białe, z żółtymi smugami wewnątrz i purpurowymi plamkami. Kwiatostany długości 15-20 cm. Kwitnie od czerwca do lipca. Łuszczyny długości 20-40 cm, szerokości 6-8 mm.

Katalpa jajolistna dorasta najczęściej do 10 m wys. i ma rozłożyste konary. Liście długości 10-25 cm, szeroko-sercowato-jajowate, nagle zaostrzone, całobrzegie lub płytko 3-5-klapowane, dolna strona prawie naga lub owłosiona na wiązkach przewodzących. W kątach wiązek ciemne plamki. Kwiaty żółtobiałe, wewnątrz pomarańczowo pręgowane z fioletowymi plamkami, 2,5 cm szer. Kwiatostany do 25 cm długości. Kwitnie w lipcu. Łuszczyny długości do 20-30 cm, szerokości 8 mm. Pochodzi z Chin.

Surowiec: owoc i liść = Fructus et Folium Catalpae, wysuszone w przewiewnym miejscu, zawsze w ciemności, przechowywane w światłoszczelnych opakowaniach w niskiej temperaturze, do 20 stopni Celsjusza. Trwałość 2 lata.

Składniki czynne: irydoidy (do 1%), głównie katalpol, katalpozyd; polifenole, białka, tłuszcze (bogate w nienasycone kwasy tłuszczowe).

W medycynie ludowej Włoch katalpa była stosowana w leczeniu chronicznej astmy. Współczesne badania dowodzą, że miało to uzasadnienie. Katalpol zawarty w surmii stymuluje wydzielanie hormonów sterydowych nadnerczy, które jak wiemy obecnie są stosowane w leczeniu dychawicy oskrzelowej.

Działanie fitofarmakologiczne: typowo kortykopodobne, przeciwzapalne, przeciwko autoagresji immunologicznej, przeciwbólowe, przeciwwysiękowe, hamujące rozrost tkanki limfoidalnej, przeciwastmatyczne, przeciwreumatyczne, antyalergiczne. Katalpol wywiera wpływ neuroprotekcyjny i przeciwnowotworowy. Zalecany przez niektórych fitoterapeutów w leczeniu choroby Parkinsona.

Irydoidy są silnie przeciwzapalne. 1 mg aukubiny, werbenaliny, czy loganiny odpowiada sile działania 0,5 mg syntetycznej indometacyny. Katalpozyd blokuje aktywność NF-κB (nuclear factor kappa-light-chain-enhancer of activated B cells). W dodatku katalpol ma zdolność wzbudzania wydzielania glikokortykosteroidów i dehydroepiandrosteronu w nadnerczach. Dzięki temu występuje działanie wytłumiające odczyny autoagresji immunologicznej (przydatne w leczeniu chorób autoimmunologicznych). Należy pamiętać, że katalpa działa immunosupresyjnie. Hamuje obrzęk, ból, przekrwienie. Przy dłuższym zażywaniu wywołuje euforię i przyrost masy mięśniowej.

Wskazania: choroba Hashimoto (thyroiditis Hashimoto), atopowe zapalenie skóry, kontaktowe zapalenie skóry, katar sienny, polekowe reakcje skórne, choroba Leśniowskiego-Crohna, pęcherzyca, ostre stany zapalne oczu, sarkoidoza, neurodermatoza, reumatyzm, toczeń, otoskleroza, astma, uogólnione choroby alergiczne, łuszczyca, białaczka limfoblastyczna, niedokrwistość hemolityczna. Spadek poziomu DHEA w wieku podeszłym (osłabienie pamięci i aktywności życiowej, depresja, złe samopoczucie, zmniejszenie odporności na stres, zaburzenia snu).

W medycynie ludowej: uporczywy kaszel, przewlekłe nieżyty układu oddechowego, astma, krztusiec.

Przeciwwskazania: nadczynność kory nadnerczy, hiperandrogenizm.

Skąd efekt przyrostu masy mięśni po zażywaniu katalpy?

Irydoidy katalpolowe mają zdolność zwiększania uwalniania dehydroepiandrotestosteronu i androstendionu, które są przekształcane do testosteronu i dihydrotestosteronu, a te jak wiadomo mają właściwości anaboliczne.

Napar katalpowy – Infusum Catalpae: 2 łyżki sproszkowanych owoców lub liści zalać 1 szklanką wrzącej wody, odstawić na 30 minut pod przykryciem, przecedzić. Pić 2 razy dziennie po 1 szklance naparu. Stosować również zewnętrznie (okłady, płukanki, przemywania, nasiadówki).

Maść katalpowa na zmiany skórne – Unguentum Catalpae: świeże liście lub owoce zmiksować z olejem lnianym, konopnym lub rokitnikowym i spirytusem na konsystencję papki. Nakładać na chore miejsce (np. eczema, atopowe zapalenie skóry, łuszczyca), najlepiej pod ceratkę i bandaż elastyczny. Stosować dwa razy dziennie.

Wino katalpowe – Vinum Catalpae: 1 część liści suchych lub świeżych, albo owoców, po uprzednim rozdrobnieniu, zalać 5 częściami wina wytrwanego czerwonego lub białego. Odstawić na miesiąc. Codziennie wypić 1 kieliszek takiego wina.

Czas kuracji preparatami wyżej opisanymi: 1 miesiąc; powtarzać co kwartał.

W kosmetologii: wypryski na tle alergicznym, trądzik różowaty (maseczka, tonik, krem/żel z wyciągiem na winie katalpowym; wino katalpowe do celów dermatologicznych: 1 część objętościowa surowca na 3 części objętościowe wina).

Wykazuje synergizm z ziołami zawierającymi fitosterole i saponiny i alkaloidy sterydowe, np. kozieradka – Trigonella, Cyanotis, Sarsaparilla, juka – Yucca, czworolist – Paris, konwalijka – Maianthemum, psianka słodkogórz Solanum dulc-amara. W połączeniu z Dioscorea (pochrzyn), kozieradką Trigonella, lukrecją (Glycyrrhiza) staje się potężnym środkiem wpływającym na gospodarkę hormonalną! (patrz opisy tych ziół), co może być w umiejętny sposób wykorzystane, np. w leczeniu schorzeń reumatycznych, niedoboru DHEA, zaniku mięśni, stwardnienia rozsianego.

żródło: https://rozanski.li/2810/catalpa-jako-naturalna-alternatywa-dla-hormonw-sterydowych-kory-nadnerczy-i-niesterydowych-lekw-przeciwzapalnych/
zdjęcia: grafika google