Inulina jako prebiotyk

[kamilos]

Probiotyk jest to preparat zawierający kultury żywych mikroorganizmów proleczniczych (niekoniecznie występujących normalnie w układzie pokarmowym, ale korzystnie wpływających na jego funkcjonowanie) i symbiotycznych, bytujących w przewodzie pokarmowym, które współżyją z organizmem gospodarza, wspomagając procesy trawienia, zabezpieczając powierzchnie tkanek przed rozwojem patogennej mikroflory oraz będąc źródłem witamin i prowitamin (np. biotyna, B12). Symbiotyczna i prolecznicza mikroflora ogranicza również powstawanie niektórych toksycznych amin w jelicie grubym (np. skatolu, putrescyny). Należy pamiętać, że probiotyki zawierają nie tylko bakterie. Istnieją probiotyki oparte na pierwotniakach (dla zwierząt) i drożdżach (dla ludzi i zwierząt). Probiotykiem są także kefiry oparte na grzybie Torula (Kefir Torula) oraz sery pleśniowe. Dziś trudno znaleźć prawdziwy kefir uzyskany przy pomocy grzybów i bakterii (mieszanka). Taki kefir ma specyficzny, lekko szczypiący smak. Obecne kefiry w sklepach nie różnią się smakiem od jogurtów, a mam wrażenie, że producenci stosują sobie te nazwy dowolnie, wykorzystując do ich produkcji te same czyste kultury bakterii. Ale, gdy ktoś pojedzie do Bułgarii, Jugosławii, Rumunii, do Włoch, Szwajcarii, czy Francji, można tam znaleźć prawdziwy kefir.Wiemy co to jest probiotyk. Natomiast prebiotyk to substancja lub zespół substancji sprzyjających rozwojowi symbiotycznej, naturalnej mikroflory układu pokarmowego, ułatwiających zasiedlenie przewodu pokarmowego przez pożyteczne mikroorganizmy. Prebiotykiem będą także składniki ochraniające mikroflorę.

Do prebiotyków należy inulina. Inulina jest znana w fitochemii od dawna. Wymieniana w składach chemicznych około 36 tysięcy gatunków roślin. Odkryta w korzeniu omanu – Radix Inulae (Inula helenium L.) stąd jej nazwa (około 40-60%).
Inulina jest obecna w surowcach dostępnych w aptekach i sklepach zielarskich: korzeń cykorii Radix Cichorii (do 60%), korzeń mniszka – Radix Taraxaci (do 40%), bulwy słonecznika bulwiastego – topinambur – Tuber Helanthi tuberosi (40-50%). Na rynku jest nawet gotowy preparat inulinowy w tabletkach Topinulin, firmy krajowej Farmapol.

Inulina pod względem chemicznym należy do polimerów fruktozy, czyli fruktanów. Cząsteczki fruktozy połączone są wiązaniami beta-(2—>1). Masa cząsteczkowa wynosi około 5000. Inulina wzmaga rozwój pożytecznej mikroflory, ogranicza łaknienie, reguluje pasaż treści pokarmowej, stymuluje system immunologiczny GALT. Zmniejsza poziom cukru poposiłkowy. Dlatego zalecana jest inulina dla cukrzyków i osób otyłych oraz zaparciami. Ułatwia wchłanianie biopierwiastków. Działając jako prebiotyk korzystnie wpływa również na stan zdrowotny skóry i włosów oraz odporność organizmu.
Inulina to cenny składnik w technologii leków i suplementów. Dobry nośnik dla składników czynnych, poprawia smak i czucie doustne, powoli uwalnia naniesione składniki w jelicie cienkim.

Inulinę odkrył aptekarz Valentine von Rose, w Berlinie, w 1804 roku, izolując ją z korzeni omanu. Nazwał ja alantyną (alantin), nie mylić z allantoiną!. Ostatecznie weszła jednak nazwa Thomsona – inulina = inulin, zaproponowana w 1818 roku.

https://rozanski.li/118/inulina-jako-prebiotyk/