Jemioła

[kamilos]

Jemioła jest zasobna w polipeptydy i glikoproteidy, acetylocholinę, beta-fenylo-etyloaminę, tyraminę, lektyny glikoproteinowe, fenylopropanoidy (syringina), kwas kawowy i gentyzynowy; co ciekawe, jemioła zawiera eleuterozyd E, charakterystyczny dla Eleutherococcus.

Lektyny należą do fitoglutynin i zbudowane są z części cukrowej oraz białkowej. Zlokalizowane są na powierzchni błon komórkowych zapewniając kontakt, przyleganie i różnicowanie komórek w tkanki. Różna budowa lektyn zapewnia specyficzność tkankową roślin i identyfikowanie określonej tkanki. Lektyny zawierają w budowie metal, np. mangan, cynk, magnez.

Podobne właściwości wykazują glikoproteiny powierzchniowe komórek zwierzęcych. Namnożone komórki nowotworowe odrywają się od macierzystego ogniska i są przenoszone z krwią i limfą. Gdy napotkają odpowiedni rodzaj tkanki, który rozpoznają dzięki glikoproteinom – przyłączają się do organu i ulegają intensywnej proliferacji. Lektyny jemiołowe utrudniają ten proces, zmniejszając ryzyko metastazy (przerzutu). Dodatkowo mają wpływ immunostymulujący, aktywujący makrofagi, limfocyty T, NK i cytotoksyczne. Zwiększają produkcję martwiczego czynnika nowotworów TNF. Aktywują syntezę limfokin
 

 

W jemiole są obecne wiskotoksyny I, II, III, IVb (viscotoxins) o działaniu cytotoksycznym i przeciwnowotworowym.  Przy bezpośrednim oddziaływaniu na komórki rakowe niszczą je w krótkim czasie. Dlatego maść ze świeżych owoców miała dawniej zastosowanie w leczeniu guzów rakowych zewnętrznych.

Z tego względu, że działanie cytotoksyczne, przeciwnowotworowe, hipotensyjne zależy od związków proteinowych, peptydowych, lektyn, polisacharydów, estrów aminowych i amin oraz pochodnych amidowych – najskuteczniejsze są preparaty jemioły podawane podskórnie i domięśniowo. Gorąca woda, stężone kwasy, sole i zasady, stężony alkohol, eter uszkadzają strukturę czynnych związków jemioły. Podane doustnie są trawione do składników prostych, pozbawionych działania farmakologicznego.
 

źródło: Różański